تخلیه مذاب و تجهیزات آن در کوره بلند (Melt Tapping Equipments in Blast Furnace) در سطح یا طبقه ای از کوره بلند صورت می گیرد که مجاری تخلیه مذاب و سرباره در آن سطح واقع است و منطقه تخلیه مذاب خواند می شود. کلیه عملیات مربوط به تخلیه مذاب و سرباره و هدایت آن ها به واگن های حمل در این طبقه انجام می شود. بیشتر کوره های با ظرفیت کم و متوسط شامل دو مجرای خروج سرباره و یک مجرای خروج مذاب هستند ولی در کوره های بزرگتر ممکن است مجرای خروج مذاب نیز دو عدد یا بیشتر باشد. معمولا در اطراف مجرای خروج مذاب، از خنک کننده های آبی استفاده نمی کنند زیرا سوراخ شدن احتمالی آن باعث انفجار خواهد شد.

مجرای خروج مذاب را پس از تخلیه چدن خام، توسط گلوله هایی از خمیر خاک رس همراه با 10 تا 20 درصد پودر کک مسدود می کنند. این گلوله ها، توسط دستگاهی به نام توپ ملات نسوز، به داخل مجرای خروج مذاب فرستاده می شود. این دستگاه ها ممکن است مانند شکل روبرو توسط یک پیستون که با نیروی بخار کار می کند، عمل شلیک گلوله را درون مجرای مذاب انجام دهند و یا شبیه شکل زیر توسط یک پیچ حلزونی، مواد مسدود کننده را به داخل مجرا بفرستند. توپ های الکتریکی ملات نسوز، امروزه بیشتر از نوع اول ساخته می شوند که با نیروی محرکه الکتریکی کار می کنند.

برای اینکه هنگام بستن مجرای مذاب خطری ایجاد نشود، کار با توپ مسدود کننده مجرا به وسیله کنترل از راه دور انجام می شود. هنگام مسدود کردن مجرای مذاب، نه تنها بایستی کانال مجرا از مخلوط نسوز انباشته گردد، بلکه لازم است که خاک نسوز وارد قسمت داخلی کوره شده و قسمتی از آجر چینی اطراف مجرای مذاب را که در هنگام باز کردن صدمه دیده بپوشاند. برای این کار می بایست ملات نسوز با فشاری معادل با فشار داخلی کوره توسط توپ الکتریکی وارد مجرای مذاب شود. در هنگام شلیک ملات نسوز به داخل مجرای آهن، دستگاه های مشخصی از عقب نشینی توپ جلوگیری می کند و معمولا لوله توپ به مدت مشخص (مثلا نیم ساعت) در جلوی مجرای مذاب باقی می ماند تا ملات خشک شده و به اصطلاح خود را بگیرد. درترکیب ملات نسوز، همانطور که گفته شد از مخلوط های خاک رس و پودر کک استفاده می کنند. در عین حال هر کارخانه ای ممکن است درصد مشخصی از این دو ماده را ترجیح دهد و یا مواد دیگری چون پودر شاموت و قیر با درجه نرم شدن زیاد به میزان حدود 10 درصد همراه با خاک رس و کک استفاده کنند.

باز کردن مجرای مذاب چدن خام، معمولا در دو مرحله انجام می شود. ابتدا توسط یک مته بادی یا الکتریکی بر اساس شکل زیر ملات نسوزی را که قبلا درون مجرا گذاشته اند، سوراخ می کنند و تا نزدیکی جدار داخلی کوره پیش می روند. در مرحله دوم از یک لوله دمش اکسیژن استفاده می کنند. لوله دمش اکسیژن، یک لوله فولادی به طول تقریبی 12 متر است که گاز اکسیژن به داخل آن فرستاده می شود. لوله اکسیژن را داخل مجرای مذاب می کنند و در این حال سرباره ای که جدار کوره و جلوی مجرای مذاب را گرفته، با اکسید آهن حاصل از سوختن لوله فولادی ترکیب شده و سیالیت لازم را پیدا می کند و کم کم خارج می شود در نتیجه مجرا باز می گردد. پس از باز شدن مجرا، چدن مذاب با فشار زیاد خارج می شود البته مقداری سرباره نیز ممکن است همراه آن خارج شود. چدن مذاب از طریق کانال هایی به داخل پاتیل های مذاب هدایت می شود و در عین حال سرباره همراه با مذاب نیز گرفته می شود.

مجرای خروج سرباره به طور کامل بوسیله آب خنک می شود و معمولا از سه سرد کننده مخروطی که در داخل هم قرار گرفته اند، تشکیل شده است. بستن مجرای خروج سرباره بوسیله ماشین مسدود کننده یا نگهدارنده بر اساس شکل زیر انجام می شود. قسمت جلوی اهرم اصلی دستگاه یک توپی ( به شکل چوب پنبه) قرار دارد که کاملا داخل مجرای سرباره می شود. توپی و اهرم اصلی  به وسیله آب خنک می شوند. در گذشته مجرای خروج سرباره را با گلوله ای از گل رس که با دست به داخل مجرا پرتاب می کردند مسدود می نمودند. باز نمودن مجرای سرباره نیز آسان بوده و به وسیله میله نوک تیزی انجام می شود.